19.5.13

Μνήμη 19ης Μαΐου. Θυμήσου. Μην ξεχνάς.

Μία λέξη μόνο είναι αρκετή και η μνήμη ανασαλεύει. Για εκείνα τα καταραμένα χρόνια που ο τούρκος έπεσε σαν αγρίμι να μας φάει. Και μας έφαγε τελικά, μας ήπιε το αίμα, μας πετσόκοψε, μας εξολόθρευσε, μας ξερίζωσε από την αγαπημένη μας γη, την Πατρίδα μας, τον Πόντο.

Κορμιά βίασες τούρκε, τα σπίτια μας έκαψες, τις μανάδες μας σφαγίασες, τους πατέρες μας εκτόπισες. Σώματα, κορμιά, σάρκα, χέρια, πόδια, κεφάλια, σάρκα, σάρκα, σάρκα, ματωμένη σάρκα αναζήτησες και σάρκα έλαβες, την Ψυχή μας όμως τούρκε δεν την βίασες, δεν την σκότωσες, δεν την σφαγίασες, η Ψυχή μας παραμένει αλώβητη, πιστή αγαπητικιά της Πατρίδας, η Πατρίδα μας τούρκε δεν μας ξέχασε κι εμείς το ίδιο, δεν ξεχνιούνται τα ιδανικά. Σαν την λαμπάδα της λαμπρής καίει μέσα μας, καίει ασταμάτητα, η φλόγα της πονάει αλλά είναι γλυκός ο πόνος της Πατρίδας, κι εσύ δεν μπορείς να το νιώσεις, γιατί η τωρινή σου γη, αυτή που κατέχεις, είναι ζυμωμένη με αίμα, με ξιφολογχισμένα έμβρυα, με πτώματα μανάδων, ναι, είναι ζυμωμένη με το δάκρυ τους, δάκρυ και αίμα, βαριά πέφτει πάνω σου αυτή η κατάρα.

Γελάω τούρκε, γελάω με την ανοησία σου, γιατί τα χώματα της Πατρίδας βγάζουν δέντρα που ποτίστηκαν από το αίμα των χιλιάδων της νεκρών, τρέφεσαι τούρκε, τρέφεσαι από ματωμένη γη και γελάω, γελάω γιατί τελικά δεν μας ξερίζωσες, τελικά, μας πήρες μέσα σου, κυλάμε στο αίμα σου, όσο κι αν δεν ήθελες Τραντέλλενες, τους πήρες μέσα σου.

ΦΑΝΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

Πόντος.

Πατέρας της «ακριτικής» ποίησης και παιδί του Ελληνισμού. Ολάκερες γενιές του 'γίναν ολοκαύτωμα, μα με την Ιστορία αντάμωσαν κι εκείνη δεν τους ξεχνά.

Ούτε κι εσύ.

Γίνε εμπόδιο στην λήθη και τιμώρησε κρατώντας την ιστορική Μνήμη ακέραιη και πανταχού παρούσα.

Θάνατος.

Το άλγος της γενοκτονίας και της προσφυγιάς δεν φεύγει από την καρδιά κι ακόμα ματώνει, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙΓΧΙΔΗΣ

1916-1923.

Σαμψούντα, Κοτύωρα, Πάφρα, Κερασούντα, Τραπεζούντα, Αμισός, Σινώπη, Οινόη, Σάντα, Σούρμενα, Δαρδανέλλια. Πατρογονικές εστίες εγκαταλελειμμένες, βασανιστήρια, πλήρης αποδεκατισμός, εγκλήματα, εργατικά τάγματα θανάτου, λεηλασίες, βιασμοί, δολοφονίες, ξεριζωμοί, πυρπολήσεις χωριών, εκτοπισμοί, φυλακή, κρεμάλες, πείνα, κρύο, βίαιοι εξισλαμισμοί, άκρατος γενιτσαρισμός, άγριο παιδομάζωμα.

Αιχμάλωτοι : κανένας.

ΚΑΠΕΤΑΝ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ

Αναγκάζεται ο Τραντέλλενας να βγει στα παρχάρια.

Κι έτσι, τρανά παλικάρια γεμίσαν τα βουνά του Πόντου.

Θυμήσου τον Ευκλείδη και τον Καπετάν Λευτέρη, τον Αντώνη τον Τσαούς, τον Αμπατζή, τον Τσαουσίδη και τον Μικρόπουλο, τον Πασχαλίδη και τον Γιώργη Απανόζ, τους ήρωες της Σάντας που έχοντας δυο εχθρούς να πολεμήσουν, τον τούρκο και την πείνα, δεν σκύψαν το κεφάλι και πάλεψαν και πολέμησαν και πέθαναν και μάρτυρες γινήκαν.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Θυμήσου. Μην ξεχνάς.

Ο τούρκος έδινε όρκο στο Κοράνι και το πιστόλι. Ο Τραντέλλενας έδινε την ζωή του για την Πατρίδα και την Ελευθερία. Οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν μάρτυρα τον έκαναν, μάρτυρα του δικού του ματωμένου όρκου.

Μην τον ξεχνάς. Ποτέ.

Μην τον αγνοείς. Τίμησέ τον.

Μα δεν ήταν μόνο ο Τούρκος που μισούσε.

Έμπνευση για την οποία και τιμήθηκε με τον τίτλο του πασά είχε ο Γερμανός συνταγματάρχης φον Σάντερς και έγινε στρατολόγηση του ανδρικού πληθυσμού στέλνοντάς τον σε στρατόπεδα εργασίας όπου

“ το κρύο του χειμώνα, η ζέστη του καλοκαιριού, οι αρρώστιες και η πείνα θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα που λογαριάζετε εσείς με το δικό σας σχέδιο να τους ξεκαθαρίσετε με τις σφαγές.

Ο θάνατός τους θα είναι βέβαιος με το σχέδιο που σας προτείνω. Οι γυναίκες τους δεν θα γεννούν κι έτσι θα λυθεί κι αυτό το πρόβλημα, ενώ η μισητή αυτή ράτσα θα ξεκληριστεί και θα χαθεί μέσα σε μία γενεά. Μην ξεχνάτε όμως τις περιουσίες και τα κτήματα που θα αφήσουν μετά τον χαμό τους, θα περάσουν στο δημόσιο” [1]

[1]Χρήστου Νεράντζη – Το έπος της Μικράς Ασίας, 1987 Μορφωτικός Κόσμος.

Πηγή φωτογραφιών: Σύλλογος Ποντίων Ν. Ροδόπης ''Η Τραπεζούντα''
Το Γεράκι της Θράκης

ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

Ενίσχυση ζήτησαν οι Τραντέλλενες, μα απάντηση δεν πήραν από την ελληνική κυβέρνηση, μήτε βοήθεια στάλθηκε, ούτε από δαύτους ούτε από τους συμμάχους.

Θυμήσου το. Μην το ξεχνάς.

Και τότε ο Κεμάλ εξαπολύει την 3η στρατιά εναντίον τους.

''Στα βουνά της Πάφρας οι πληγωμένοι είναι πολλοί.
Μην έρθεις γιατρέ, μην έρθεις,
δεν υπάρχει ελπίδα να σωθούν.
Εκτός από τον Θεό δεν έχει άλλο προστάτη
Ο Ελληνισμός του Πόντου''

Όταν χρίζεσαι γενοκτόνος, το στίγμα του άδικου αίματος θα σε κυνηγάει εσαεί. Το κράτος σου στηρίζεται σε συνεχείς, απεχθείς γενοκτονίες και κράτος γινωμένο από αίμα αθώου, επιθυμεί να μυρίσει ξανά αίμα αθώου.
Θυμήσου το. Μην το ξεχνάς.

Η δόξα όμως και η τιμή ενός περήφανου θανάτου, έκανε ήρωα τον Τραντέλλενα που το ιερό σώμα του δυό φορές απαγχονιζόταν για να απολαύσουν το θέαμα οι αργοπορημένες σύζυγοι των τούρκων που δεν είχαν προλάβει να δουν την εκτέλεση.

Ιδού ήθος, ιδού ένστικτο.

Ιδού ο διπλοδολοφονημένος Ήρωας,

που έμπνευση για την Ζωή

έκανε τον ίδιο τον Θάνατο.

19 Μαΐου σήμερα.

Δεν είναι ημέρα πένθους, θλίψης και κλάματος,

Είναι ημέρα Θαυμασμού, Τιμής και Μνήμης.

Αισιοδοξίας, Περηφάνιας και Αντίστασης.

19 Μαΐου σήμερα.

Ημέρα Μνήμης για εμάς, μέρα θριάμβου για τους τούρκους, που «19 Μαΐου» ονόμασαν μία μικρή κωμόπολη της Σαμψούντας επειδή εκείνη την ημερομηνία ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα.

Ιδού.

Συνειδητή η επιλογή μου να μην αναρτήσω φωτογραφίες του σφαγιασμού των Τραντέλλενων Ποντίων και να βάλω φωτογραφίες των ανταρτών Ηρώων, των παλικαριών εκείνων που

με το αίμα τους κράτησαν ζωντανή την πίστη

και με τον θάνατό τους, κράτησαν ζωντανή την ελπίδα.

Διότι νεκρός Ήρωας σημαίνει χρέος,

ένα χρέος που έχουμε όλοι απέναντί του

κι όπως έγραψε ο μέγιστος Παλαμάς

«Χρωστάμε σε αυτούς που ήρθαν, πέρασαν,
θα 'ρθούνε, θα περάσουν,

κριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι και οι νεκροί».

Θυμήσου το. Μην το ξεχνάς.

Η σφαγή των νηπίων της Σάντας

11.5.13

Ψάξε Με Κάτω Από Το Σεληνόφως

Ο λύκος...
Ψάξε με κάτω από το Σεληνόφως,
έστω κι αν απόψε είμαι εγώ η Κυνηγός ...

Θα με βρεις στην απόκοσμη Σκιά,

στο λιγοστό Φως που καθώς νικιέται
απ' την απύθμενη Νύχτα

ταξιδεύει κι απ' τη Σκέψη σου πιο γρήγορα.

Μην απορήσεις
αν πολυπόθητα με νιώσεις ήδη μέσα σου

προτού σ' αγγίξω.

Μη φοβηθείς
που πρωτόγνωρα το επιθυμείς όσο τίποτα άλλο.

Ονείρου Άρωμα θα αισθανθείς να σε κυκλώνει επικίνδυνα

όταν απ' του Χρόνου τις εύθραυστες Σκιές

θ' αναδυθεί του Πεπρωμένου η Μνήμη.

Αυτό που η Ψυχή γνωρίζει και το Σώμα επιθυμεί,
σε τρομάζει,

μα ανάγκη το 'χεις ακόμη και για ν' ανασάνεις,

σε μια μονάχα σιωπηλή Στιγμή
που όσο όλη σου η Ζωή διαρκεί.

Σ' αυτή τη σιωπηλή Στιγμή

θα Ζήσεις

ανυπότακτα

ασυγκράτητα

απαιτητικά

όλα όσα Ποθείς.

Αντάμωμα πρωτόγονης Σαγήνης θα δέσει τη Σάρκα σου

όταν γευθείς την Αθανασία απ' τα παλλόμενα χείλη μου.
Τίποτα δεν θα 'ναι ίδιο στο κορμί σου πια.

Στα Υγρά Παιχνίδια που γνωρίζει η Σάρκα σου,
είμαι μαζί σου.
Στον Χορό της Ηδονής που ενώνεται με τον Πόνο,

είμαι μαζί σου.
Στη Διεγερτική Γεύση που αφήνει κάθε σου Κύτταρο,
είμαι μαζί σου.
Στον Εκκωφαντικό Ψίθυρο που γεννά κάθε Επιθυμία σου,
είμαι μαζί σου.
Στη Βασανιστική Λαχτάρα που αναδύεται σφόδρα από μέσα σου
ώστε να ζήσεις
ξανά και ξανά και ξανά
την Ηδονή
όσο μπορείς να την αντέξεις
είμαι μαζί σου.
Είμαι μέσα σου, παντού και πάντα.

Είμαι η αινιγματική Αρχή, είσαι το ανείπωτο Τέλος
κι ανάμεσά μας ανασαίνει η Σελήνη.

Κι αφού η Σελήνη γίνει υγρή

και με πολύτιμο Ασήμι τις φλέβες σου γεμίσει,
θα μεταμορφωθείς σε Κίνδυνο Θανάτου

όταν στο αίμα σου κυλήσω κι εγώ.
Και Χάραγμα θα γίνω κοφτερό,
ώσπου με τη φλεγόμενη Σάρκα σου θα σμίξω

και θα χαράξω της Μοίρας σου το δαιδαλώδες Μονοπάτι.

Σημάδια θ' αφήσω πάνω σου
Σημάδια θ' αφήσεις μέσα μου

Σφραγίδες που θ' αποτυπώσουν Ίχνη ερωτικά κι αχνά

στη στολισμένη με πολύτιμη μελάνη Επιδερμίδα,
σε σάρκινα εκατοστά

που τα κρατούσες μυστικά,

πιο μυστικά κι από την πιο απόκρυφή σου Σκέψη.

Αιώνιοι Οιωνοί της Νύχτας εκείνης
όπου κάτω από το Σεληνόφως μ' έψαξες,
έστω κι αν ήμουν εγώ η Κυνηγός ...

Για τον λύκο...

I don't want to sleep
i want to dive into you

Theme Music chosen by K. Harl.
{ για τον Ellis H. & την L. L. }

8.5.13

Δέλεαρ με χρώμα Σμαραγδιού

Θέλγητρο η νυχτιά,

παιγνιδιάρα Σειρήνα

που επικίνδυνα σε ελκύει να βρεις την στιγμή σου και

-γιατί όχι;-

να την μοιραστείς.

Σκοτεινή σπηλιά που αν δεν τολμήσεις να μπεις,

ίσως και να χάσεις τον θησαυρό που κρύβει μες στα σπλάχνα της.

Γητεία, Ξόρκι και Μάγεμα,

Σαγήνης ιστοί που σε αγκαλιάζουν θελκτικά αέρινα.

Έτσι αισθάνομαι απόψε ...

Με κάποιους λοιπόν, έχω πιει ένα ποτήρι κρασί,

με κάποιους άλλους έχω μοιραστεί αστυμαγικές,

νυχτερινές περιπλανήσεις στην πόλη των Αθηνών,

ενώ δεν λείπουν κι εκείνοι,

το πανόραμα των οποίων έχω αφήσει αχαρτογράφητο

κι ίσως, έτσι να παραμείνει.

Το πέρασμα όλων σας όμως έκανε αυτήν την ημέρα ξεχωριστή,

από την Ανατολή της μέχρι την Δύση της,

όσο ξεχωριστό είναι και το μουσικό άκουσμα

που επέλεξα να αναρτήσω απόψε

θέλοντας να σας ευχαριστήσω

για τις ευχές σας και τις σκέψεις σας.

Αυτή η Κέλτικη Μυσταγωγική Περιήγηση

αφιερώνεται σε όλες και όλους εσάς

επειδή

με το Πέρασμά σας δημιουργήσατε το Μάγεμα

ή όπως αλλιώς αποκαλώ

εκείνη την παλαιή,

την ανέγνωρη μα και τόσο πρόδηλη

☊ Αλχημική Γοητεία ☋

1.5.13

Η Κέλτικη Πρωτομαγιά & οι Φλόγες της Γονιμότητας

Μπγιάλτεϊνγ { Bealltainn } ή Μπέλτεϊν { Beltaine } ονομάζεται η Γαελική εορτή της Πρωτομαγιάς {και γιατί όχι της Πρώτης Μαγείας ...;} στην Ιρλανδία, την Σκοτία {όπου και καλείται Latha Bealltainn, δηλαδή η μέρα του Μπγιάλτεϊνγ} και την Νήσο Μαν.

Η ονομασία ίσως και να προέρχεται από την Γαελική λέξη bel που σημαίνει λαμπερή και teine που σημαίνει φωτιά {εξ ου και Latha Bealltainn που μεταφράζεται ως Ημέρα της Λαμπρής Φωτιάς} και πιθανόν να σχετίζεται με το όνομα του κέλτικου θεού Μπελενός.

Το Bealltainn, στο οποίο η Άνοιξη έδινε την θέση της στο Θέρος, εορταζόταν με τελετές για την γονιμότητας της Γης, με αναμμένες στους λόφους φωτιές που έδιωχναν μακριά τις μάγισσες, με χορευτικά γαϊτανάκια ~το Maypole, σύμβολο του φαλλού που ενώνεται με την Γη, ο Ιερός Γάμος δηλαδή~ ενώ όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια περνούσαν μαζί την νύχτα {άλλη μία θυσία, εκείνη της Ιερής Παρθενίας} και την επόμενη ημέρα, επέστρεφαν στα σπίτια τους έχοντας μαζέψει αγκαλιές από λευκάγκαθα, σαμπούκο και αγιόκλημα.

Το Bealltainn είναι από τις νύχτες εκείνες όπου το Πέπλο που χωρίζει τους δύο κόσμους σηκώνεται και οι δύο αυτοί κόσμοι ενώνονται. Ο Αλλόκοσμος ανοίγει τις Πύλες του και τα ξωτικά κι οι νεράιδες απαρνούνται προσωρινά την Αορατότητά τους και φανερώνονται στους θνητούς.

Η νύχτα όμως, ακόμα κι αν εμφανίζονταν αθώα ξωτικά και σαγηνευτικές νεράιδες, παρέμενε επικίνδυνη κι έτσι, πολλά πανάρχαια ξόρκια ψιθυρίζονταν για την αποφυγή ατυχημάτων και την εκδίωξη κάθε κακού, ενώ παράλληλα θυσιαζόταν ένα κριάρι πάνω σε μία όρθια πέτρα, το αίμα του οποίου την ράντιζε μέχρι να ποτίσει το έδαφος.

Οι επισκέψεις στα πολλές ιερές Πηγές ήταν συνηθισμένες. Το τελετουργικό περπάτημα και η εναπόθεση νομισμάτων ή υφασμάτων δεμένων σε κλαδιά ιερών δέντρων, γινόταν σε συνδυασμό με κάθε είδους προσευχές για καλοτυχία, υγεία και ίαση. Φεύγοντας, έπαιρναν μαζί τους λίγο από το νερό για αγίασμα, ενώ απαγορευόταν αυστηρά να γυρίσουν πίσω το κεφάλι και να κοιτάξουν για τελευταία φορά την Πηγή. Τελετουργικό περπάτημα λάμβανε χώρα και κατά την διάρκεια ενός περιπάτου σε κάποιον Λαβύρινθο, φυτικό ή πέτρινο.

Εκτός από την θυσία ζώων, ο Ιούλιος Καίσαρας μας λέει ότι σε στιγμές μεγάλης ανάγκης, π.χ. για την καρποφορία και την γονιμότητα της γης, χρησιμοποιούσαν και το Σκιάχτρο ~τον Wicker Man~ ένα πανύψηλο ομοίωμα ανθρώπου φτιαγμένο από ιτιά μέσα στο οποίο έκαιγαν το αβοήθητο και φυλακισμένο ανάμεσα στα ευλύγιστα κλαδιά του δέντρου θύμα.

Φθάνοντας στο τέλος, θα αναφέρω τον Γίγαντα του Cerne Abbas στο Ντόρσετ του Ηνωμένου Βασιλείου, μία πελώρια φιγούρα που ίσως και να σχετίζεται με την εορτή του Θέρους, καθώς την Πρώτη Μαΐου ο Ήλιος ανατέλλει σε πλήρη ευθυγράμμιση με αυτό το σύμβολο γονιμότητας, όπου από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, οι γυναίκες συνεχίζουν να επισκέπτονται και να περπατούν πάνω στο πελώριο σκαλισμένο σώμα με τον επίσης τεράστιο φαλλό ώστε να διευκολύνουν μία μελλοντική τεκνοποίηση.

Μπέλτεϊν απόψε.

Δεν γνωρίζω αν θα κόψεις κράταιγους & μαγιόξυλα
νοτισμένα από την νυχτερινή υγρασία
ή αν θα προσφέρεις σπόρους & καρπούς
για την αναγέννηση της Φύσης ...

Δεν ξέρω αν θα συναντήσεις νεράιδες & ξωτικά

ή αν θα βρεθείς
σε κάποια σκοτεινή σύναξη μαγισσών
~& πόσο τυχερός στάθηκες που αυτή τελείωσε,
ακόμα δεν μπορείς να φανταστείς ...

Δεν έχω την δύναμη να μαντέψω τί θα κάνεις

αν ξαφνικά
σκιστεί το αραχνοΰφαντο Πέπλο
& περάσεις για πάντα στον Αλλόκοσμο.