Η Σκιά της Σελάνας

Νύχτα. 

Σε ανέγγιχτα νερά ήρθα για να χορέψω χορό αρχέγονο, 

μόνο για τα μάτια σου.

Από αφρό φεγγαρόφωτο αναδύομαι και σε καλώ.

Πρόσεχε. Κινδυνεύεις να αποπλανηθείς ...

Η ανάγκη πλημμυρίζει τις αισθήσεις σου

κι αέρινες ανάσες

σου τραγουδούν θαλασσοπόρφυρα ψιθυρίσματα.

Μονοπάτια υδάτινα σφραγίζει η Σελήνη πάνω στο ξάστερο νερό.

Στο κύμα χαρίζω τα κεκτημένα μου, 

πόδια γυμνά να παίζουν με το χάδι της Θάλασσας.

Το ύφασμα χωρίζεται από το κορμί κι ένα γίνεται με την χρυσή άμμο.

Υγρή, 

γυμνή σιωπή

μας τυλίγει.

Την αλήθεια του πόθου σου αντικρύζω κατάσαρκα.

Κι όσο δική σου είμαι, Θάλασσα να κολυμπάς βαθιά μέσα της

κι όσο δικός μου είσαι,Θαλασσοκράτορας με ανάσα δροσοφόρο

στον λαιμό σου περνώ βότσαλα και κοχύλια

και γίνομαι άφθαρτος Ωκεανός,

σεληνοφώτιστος,

πορφυρή φλόγα που σε κατακαίει.

Κουβανέζικο καπνό στο φιλί σου μυρίζω

και ρούμι πικάντικο γεύομαι από τα χείλη σου.

Για την Σκιά της Σελάνας 

με την συντροφιά 

του Ορειχάλκινου Ανέμου 

από τον Almartino 

και το Ombre di Luna