Σε εμάς ή σε εκείνους ;

Φιλάρεσκα ντροπαλοί συγγραφείς.

Με πέπλο που συμβολίζει τις απομονωμένες ώρες της δημιουργίας
και παλάμες ανοιχτές προς 

τους ανθρώπους που επιθυμούμε 
να μας ξεγυμνώσουν. 

Εξουσιάζουμε, μα είμαστε και οι περισσότερο εξουσιαζόμενοι.
Από όλους, θαρρώ.

Όταν αγαπήσουμε τους ήρωές μας αυτοί 

αρνούνται να πεθάνουν
κι αυτοί που 

αδίστακτα δολοφονούμε με μια-δυο χαρακιές από άνθρακα,
παραμένουν χλευαστικά ζωντανοί,
γράμμα το γράμμα, λέξη την λέξη, σελίδα την σελίδα
{ένα θαυμάσιο υπαρκτό ανύπαρκτο έγκλημα. 

Σαν την νυχτοπεταλούδα που ξέρει ότι θα πεθάνει αν
ζυγώσει την φλόγα - μα παρ' όλα αυτά, το τολμά,
καθώς καιόμενη σκορπά 

εφήμερες λάμψεις στην σκοτωδία της σύντομης ζωής της}.

Αλλοπρόσαλλη απεικόνιση ενός κόσμου που τελικά ...

σε ποιους ανήκει ; 

Έχουμε ένα όριο, ένα αποθαρρυντικό, ταπεινωτικό όριο: τον θάνατο.

Κάνει κρύο στο συγγραφείο, ο αντίχειράς μου πονάει. 

Αφήνω αυτή τη γραφή, δεν ξέρω για ποιον, δεν ξέρω πια γύρω από τι: 

''το παλαιό ρόδο υπάρχει μόνο σαν όνομα, κρατάμε γυμνά ονόματα''

{stat rosa pristina nomine, nomina nuda tenemus}

Ή διαφορετικά, μα και τόσο ίδια ταυτόχρονα,
το μόνο άφθαρτο σε αυτόν τον ατελή κόσμο είναι οι ιδέες.

Καλό κατευόδιο για τον Ιταλό δημιουργό της πένας

Nomen nudum {πληθ. nomina nuda} : όρος της βιολογικής ταξινομίας, όπου χρησιμοποιείται για να δηλώσει το επιστημονικό όνομα ενός ζωικού ή φυτικού οργανισμού χωρίς όμως την επαρκή περιγραφή αυτού του οργανισμού, αποτελεί δηλαδή γυμνό όνομα { σημαίνον χωρίς σημαινόμενον}. Ο στίχος απαντάται στο ποίημα De Contemptu Mundi, Βιβλίο Ένα, στίχος 952 του Βερνάρδου του Κλυνύ, με την διαφορά μίας και μόνο λέξης stat Roma pristina nomine, nomina nuda tenemus.