Μια φορά και ένα Γαλάζιο Φεγγάρι

Υγρά παιγνίδια του Γαλάζιου περιμένουν τους δύο να γίνουν Ένα ... 

Μία φορά κι ένα Γαλάζιο Φεγγάρι

σε είδα στην άκρη της θάλασσας.

Δεν ήσουν ψευδαίσθηση, ούτε οπτασία.

Ήσουν Άνδρας

του μεταμεσονύκτιου γαλάζιου φέγγους Εραστής.

Έλα

Εραστή μου, 

έλα στο ιδιωτικό σύμπαν που έφτιαξα μόνο για σένα,

έλα 

και θα σου δώσω 

Πάθος που δεν γνωρίζει τέλος,

έλα 

και θα μεταμορφωθώ 

σε Σάρκα πυρωμένη που όρια δεν γνωρίζει,

έλα 

για να τρελάνεις 

όλες εκείνες τις Αισθήσεις που μένουν ακυρίευτες από κάθε λογική,

έλα 

και θα σε πείσω 

πως οι ιδιότροπες Πύλες μου ανοίγουν φιλήδονα μόνο από το κορμί σου.

Η Σελήνη στα μάτια σου απόψε. 

Βαθύ Γαλάζιο βυθισμένο σε βλέμμα που κατακτά την Ύπαρξη.

Δεν υπάρχει ακοή,

δεν υπάρχει όσφρηση,

δεν υπάρχει γεύση.

Υπάρχει μόνο αφή.

Αγγίζω την σάρκα σου

σκληρή και παλλόμενη. 

Γεμίζεις τον κόσμο των ονείρων μου

 μα ένα κύμα έρχεται για να τα πάρει μακριά. 

Δεν φοβάμαι.  

Είσαι εδώ να μου τα φέρεις πάλι πίσω. 

Καιόμενο πόθο προσφέρεις

φλεγόμενο πάθος σου δίνω

και η Γαλάζια Σελήνη

σκεπάζει την γύμνια μας με λάμψη. 

Σε καλώ

φωνάζω να ακούσεις τις απαιτήσεις μου,

ικετεύω να δείξεις άκρατο πόθο, 

καίγομαι να υποταχθώ μόνο σε σένα.

Αγκάλιασέ με ...

άσε με να γευτώ την αλμύρα της σάρκας σου.

Σφραγίδα θα βάλω πάνω σου, υγρό παράφορο σημάδι.

Τίποτα δεν μου χαρίστηκε, ποτέ. Μονάχα Εσύ.  

Ξόρκι γαλάζιο ψιθυρίζω να ενωθείς ξανά με την Ολότητά μου.

Μονάχα Εσύ ακούς του κορμιού μου το Κάλεσμα.  

Μία μεγάλη νύχτα μας προσμένει 

να βυθιστούμε στα γαλάζια δίχτυα της 

και να μην της ξεφύγουμε ποτέ ...

 © 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Find Me Under The Moonlight