Το Φεγγάρι του Ατέρμονου Θέρους

Να με περιμένεις 

όταν η Κυρά του Ουρανού εγκυμονήσει 

το Φως του Τέλειου Κύκλου

Το τραγούδι του Κογιότ

θα υφάνει τον Θρύλο.

Μετά από αιώνες σιωπής ηθελημένης

Μύησης Λόγια θα διηγηθώ για χάρη σου

και με εκόνες αρχέγονες θα γεμίσω το μυαλό σου.

Δεν επιθυμώ να γίνεις κάποιος άλλος.

 Θέλω να θυμηθείς τον Εαυτό σου.

Χορός κυκλικός

θα ξεσηκώσει το χώμα της Μητέρας Γης       

που τα γυμνά πόδια μου δοξασμένα θα ποδοκροτούν

κι όταν κόκκοι Αιώνων θα πλημμυρίσουν τα μάτια σου

με μύθους θα σε περιβάλλω

και καθαρά θα δεις

την Μνήμη του Παρελθόντος να ενώνεται με το Παρόν.

Με το Φτερό του Αετού θα τιμήσω το Θάρρος σου.

Θα σου χαρίσω την Δύναμη του Οράματος

και της Μαντείας την Ικανότητα,

το Όνειρο θα σου μιλάει με Αλήθεια

και το Μεγάλο Πνεύμα θα ενώσει τα δικά μας.

Αρσενικό και Θηλυκό θα γίνουν Ένα,

στον Βορρά και στην Δύση,

στην Ανατολή και στον Νότο

όπου ο Μαγικός Τροχός αέναα γυρίζει και μας περικλείει.

Τα μάτια σου στα μάτια μου.

Τα χείλη σου στα χείλη μου.

Τα χέρια σου στα χέρια μου.

Θα με πάρεις μέσα σου,

στην Όραση και την Ακοή,

στο Μυαλό και την Καρδιά,

θα σε πάρω μέσα μου μία φορά περισσότερη από εσένα

και θα κατοικήσεις εκεί.

Είμαι το Φεγγάρι του Ατέρμονου Θέρους

και θα σου δώσω την δύναμη να υφάνεις τον Θρύλο σου.

Όταν το Υφαντό θα φθάσει στο τέλος

ο Χρόνος δεν θα σταματήσει.

Είμαι το Φεγγάρι του Ατέρμονου Θέρους.

Κι όταν η Νύχτα θα τελειώσει μαζί με εμάς κι εκείνη

και η δίψα σου λύτρωση θα απαιτεί

στο χέρι μου θα αναπαύονται δύο στάλες Ολολιούκι.

Παραισθήσεων Θυσία θα προσφέρω

για να εξαγνίσω το κορμί σου

κι εσύ,

Φεγγαροβρόχι θα δέσεις γύρω μου

ώστε κοντά σου να κρατήσεις λίγες ώρες παραπάνω

την Κυρά του Ουρανού

που εγκυμονεί το Φως του Τέλειου Κύκλου.

© 2014 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Σελάνας Γητείες

                                              

Απόψε η Νύχτα

Απόψε

πετάχτηκα ως την Ξάνθη για να καπνίσω βαρύ πομάκικο καπνό

και ως τον Έβρο έφτασα για να φυλάξω τις δικές μου Θερμοπύλες.

Περπάτησα στην Χίο με βήματα σεβάσμια 

για να μαζέψω τα Δάκρυα των Δέντρων

και στην Κεφαλλονιά βυθίστηκα σε μήτρα σπηλαιώδη

για να γνωρίσω από κοντά κι εγώ 

κάτι το τόσο χθόνιο και αποτροπαϊκό

που να έχει όμως όνομα γλυκό, 

γλυκό σαν Μελισσάνη.

Έπειτα, 

πήρα τον Βορρά κι ανέβηκα στην Σαμοθράκη,

Θυσία να δώσω εκείνα τα θλιμμένα, τα παλιά τα χρόνια μου, 

αυτά που κάποτε με τραβούσαν πάντα πίσω,

και ξαφνικά, 

κάπου στον Νότο και σε στεριά που είναι γνωστή σαν Πελοπόννησος 

γάργαρο κάλεσμα ακούστηκε να αντηχεί.

Και ναι ... η Νέδα η ελικόρροη ήταν εκείνη που με φώναζε 

με το όνομά μου το κρυφό,
αυτό που μόνο ο Άνεμος το ξέρει, 

για να βουτήξω έστω για λίγο στα παγωμένα της νερά, 

έστω και λίγο 

ή για όσο η σάρκα μου αντέξει,

ίσα να δροσιστώ, 

ίσα για να συγκεντρωθώ για τον επόμενο Σταθμό ...

Σταθμός Άρωμα.

Τρέχω,
τρέχω με αέρινα πόδια για να μυρίσω το Φιόρο του Λεβάντε, 

να το κρατήσω τρυφερά στο ένα μου χέρι

ενώ με το άλλο γνέφω Αντίο, σε ποιον, σε τι ... 

ούτε κι εγώ δεν ξέρω

τώρα πια. 

Λεβάντα είναι το άρωμα της Νιότης μου, 

Κρυφτό είναι το παιγνίδι των Χρόνων μου,

Χαμόγελο είναι η εικόνα του Μέλλοντος.

Τρέχω λοιπόν, 

τρέχω να πολεμήσω σαν Ιππότης, σαν Ναΐτης,

υπέρμαχος ανδρείος με έμβλημα ένα γλυπτό από Fleur-de-Lis

φτάνω στην καστροπολιτεία της Μόνης Έμβασης κι έπειτα,

ξεχνώ πως είμαι απλά ένας Τριστάνος 

και

τρέχω, τρέχω, τρέχω να σκαρφαλώσω 

πάνω σε ερειπωμένους μανιάτικους πύργους.

Το αέρινο φάντασμά μου θα νικήσει τον ~Πανδαμάτορα ;~ Χρόνο 

κι εγώ τώρα πια, 

σαν άλλη, σαν άλλη, σαν άλλη μία ρομαντική Ιζόλδη 

με κόκκινα, καστανοκόκκινα, μακριά κυματιστά μαλλιά
τρέχω, τρέχω, τρέχω να προλάβω.

Ποιον, τι ... 

ούτε κι εγώ δεν ξέρω

τώρα πια. 

Λεβάντα είναι το άρωμα της Νιότης μου, 

Κρυφτό είναι το παιγνίδι των Χρόνων μου,

Χαμόγελο είναι η εικόνα του Μέλλοντος.

Νυχτερινής Φαντασίας Περιπλανήσεις

με Ένα και μόνο μουσικό θέμα που ταιριάζει απόλυτα και μόνο σε αυτές ...

Te Walkabouts - The Train Leaves at 8:00

© 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Σκέψεις