15.12.16

''Όσο πιο πολύ καλύτερα'' versus ''Το λίγο είναι πιο όμορφο''





Όποτε ακούω την έκφραση 
έχω συνέχεια έμπνευση και γράφω
σκιάζομαι και φεύγω 
επειδή εκείνος που δεν γνωρίζει τί πραγματικά σημαίνει έμπνευση, 
κινδυνεύει να γίνει ο ηνίοχος που θα με ρίξει στον γκρεμό.


Έχουμε μπερδέψει θαρρώ τις στιγμές και τις έχουμε κάνει όλες ίδιες. 
Η έμπνευση δεν μπορεί να είναι διαρκής. 
Μία σπίθα είναι, η ιδέα, το τσαφ, 
και όλο το υπόλοιπο 99% αποτελείται από δουλειά, από κάματο.


Μία στιγμή μόνο, μία λάμψη αρκεί ώστε να ηχήσει της Μούσας το κάλεσμα. 
Όπως και στα  σύμπαντα  που γνωρίζουν δημιουργία, συντήρηση και καταστροφή, 
αυτή η αλληλουχία της δημιουργίας και της καταστροφής συνεχίζεται, 


όσο η φαντασία ενός κοσμικού νοός αναστέλλεται 
και η σπίθα σβήνει 

ή 

όσο η φαντασία ενός κοσμικού νοός οργιάζει 
και η σπίθα ξεσπά


Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στον μύθο του Όσιρι, 
ο τελευταίος είναι η μία πλευρά του νομίσματος, ο δημιουργός. 
Η άλλη πλευρά είναι ο αδερφός του, ο Σεθ, ο καταστροφέας.
Και να 'ταν μόνο η αιγυπτιακή κοσμογένεση...


Όχι λοιπόν, η έμπνευση ποτέ δεν μπορεί να είναι διαρκής διότι 
αέναα 
η τάση της εντροπίας προς την αταξία φίλοι μου, 
πολεμά με την διαδικασία της δημιουργίας της τάξης. 


Κάτι κάνουμε στραβά εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι, 
όταν ο ίδιος ο φυσικός κόσμος 
μάς δείχνει πως έχει ανάγκη από διάλυση και σκοτάδι, 
ώστε μέσα από την καταστροφή της τάξης, 
να έλθει και πάλι η φωτεινή δημιουργία αυτής. 



Αλλά τι σας λέω τώρα … εμείς είμαστε συγγραφείς και έχουμε πάντα… ‘έμπνευση’








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

SEARCH FORM

Constance Lapsati - Author