Η δίψα της πληρότητας

Αγαπώ τα μάτια σου όταν κλείνουν

και τα βλέφαρα λαξεύουν

λάγνες εικόνες.

Αγαπώ τα χείλη σου όταν είναι κόκκινα

και στάζουν

ποθητές λέξεις.

Αγαπώ τα χέρια σου όταν αγγίζουν την δαντέλα

και απαλύνουν 

τραχιές επιθυμίες.

Μα πάνω απ' όλα

αγαπώ την μουσική του κορμιού σου

όταν διψά για πληρότητα.

Αψήφησέ με ...

Ιχνηλάτησέ με
τα βράδια εκείνα που η θάλασσα εισβάλλει στα όνειρά μου.

Σχεδίασέ με,

σώμα γυμνό, χάρτης παλιός,

σάρκινη αλλόκοτη γεωγραφία.

Σκοτείνιασέ με

γιατί μόνο στη νύχτα μπορώ να αγγίξω την στίλβη των άστρων.

Θυμήσου το.

Ψιθύρισέ με

και

άσε τις λέξεις να ακουμπήσουν τον λαιμό,

να σαρκωθεί επάνω μου ο Λόγος σου.

Κινδύνευσέ με

αφού στο βασίλειο της αφής και των αισθήσεων

κρύβει αθώα ανεμελιά ο κίνδυνος.

Ανέπνευσέ με

παίρνοντας μέσα σου

Ζωή από Πνοή, δική μου. 

Ανάσα την ανάσα. 

Μυσταγώγησέ με

και θα σου ανήκω 

όταν το σύμπαν μου θα εδράζεται στο Χάος. 

Ιερούργησέ με

να γίνω Σίβυλλα

ικανή να προφητεύσω το μέλλον σου. 

Αψήφησέ με ...

« Inside the Bubble of Consciousness »

... .. . by Luna Selana . .. ...

Κατοικούσε

Απώλεια φόβων ανθρώπινων οι λέξεις του Γουόρντσγουορθ. 

Ποιος άραγε φοβάται την πολύφωνη μοναξιά, 

όταν έχει καταφέρει να την μεταμορφώσει σε απέριττη μοναχικότητα;

Κατοικούσ’ εκεί που ανθρώπου πόδι δεν επάτησε,

δίπλ’ αποκεί που έπινε νερό το περιστέρι,

μια κοπελιά που κανένανε δεν είχε να την κανακεύει

και την αγάπαγαν, αλήθεια, πολύ λίγοι.

Βιολέτα ήτανε πλάι σε μουσκλιασμένη πέτρα

μισοκρυμμένη από το μάτι.

Ωραία σαν τ’ άστρο που μονάχο του

ψηλά στον ουρανό φέγγει.

Έζησε άγνωστη και λίγοι μάθανε

πότε άφησε η Λουκία την τελευταία πνοή της.

Τώρα αναπαύεται στο τάφο της και μόνο

μονάχα εμένανε μου λείπει κάτι.

Κατοικούσε

WILLIAM WORDSWORTH [1770-1850]

Μετάφραση: Ανδρέας Αγγελάκης


Lucy
She dwelt among the untrodden ways 
   Beside the springs of Dove, 
A Maid whom there were none to praise 
   And very few to love 

A violet by a mossy stone 
   Half hidden from the eye 
Fair as a star, when only one 
   Is shining in the sky. 

She lived unknown, and few could know 
   When Lucy ceased to be; 
But she is in her grave, and oh, 
   The difference to me

Μια φορά και ένα Γαλάζιο Φεγγάρι

Υγρά παιγνίδια του Γαλάζιου περιμένουν τους δύο να γίνουν Ένα ... 

Μία φορά κι ένα Γαλάζιο Φεγγάρι

σε είδα στην άκρη της θάλασσας.

Δεν ήσουν ψευδαίσθηση, ούτε οπτασία.

Ήσουν Άνδρας

του μεταμεσονύκτιου γαλάζιου φέγγους Εραστής.

Έλα

Εραστή μου, 

έλα στο ιδιωτικό σύμπαν που έφτιαξα μόνο για σένα,

έλα 

και θα σου δώσω 

Πάθος που δεν γνωρίζει τέλος,

έλα 

και θα μεταμορφωθώ 

σε Σάρκα πυρωμένη που όρια δεν γνωρίζει,

έλα 

για να τρελάνεις 

όλες εκείνες τις Αισθήσεις που μένουν ακυρίευτες από κάθε λογική,

έλα 

και θα σε πείσω 

πως οι ιδιότροπες Πύλες μου ανοίγουν φιλήδονα μόνο από το κορμί σου.

Η Σελήνη στα μάτια σου απόψε. 

Βαθύ Γαλάζιο βυθισμένο σε βλέμμα που κατακτά την Ύπαρξη.

Δεν υπάρχει ακοή,

δεν υπάρχει όσφρηση,

δεν υπάρχει γεύση.

Υπάρχει μόνο αφή.

Αγγίζω την σάρκα σου

σκληρή και παλλόμενη. 

Γεμίζεις τον κόσμο των ονείρων μου

 μα ένα κύμα έρχεται για να τα πάρει μακριά. 

Δεν φοβάμαι.  

Είσαι εδώ να μου τα φέρεις πάλι πίσω. 

Καιόμενο πόθο προσφέρεις

φλεγόμενο πάθος σου δίνω

και η Γαλάζια Σελήνη

σκεπάζει την γύμνια μας με λάμψη. 

Σε καλώ

φωνάζω να ακούσεις τις απαιτήσεις μου,

ικετεύω να δείξεις άκρατο πόθο, 

καίγομαι να υποταχθώ μόνο σε σένα.

Αγκάλιασέ με ...

άσε με να γευτώ την αλμύρα της σάρκας σου.

Σφραγίδα θα βάλω πάνω σου, υγρό παράφορο σημάδι.

Τίποτα δεν μου χαρίστηκε, ποτέ. Μονάχα Εσύ.  

Ξόρκι γαλάζιο ψιθυρίζω να ενωθείς ξανά με την Ολότητά μου.

Μονάχα Εσύ ακούς του κορμιού μου το Κάλεσμα.  

Μία μεγάλη νύχτα μας προσμένει 

να βυθιστούμε στα γαλάζια δίχτυα της 

και να μην της ξεφύγουμε ποτέ ...

 © 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Find Me Under The Moonlight

Η Σκιά της Σελάνας

Νύχτα. 

Σε ανέγγιχτα νερά ήρθα για να χορέψω χορό αρχέγονο, 

μόνο για τα μάτια σου.

Από αφρό φεγγαρόφωτο αναδύομαι και σε καλώ.

Πρόσεχε. Κινδυνεύεις να αποπλανηθείς ...

Η ανάγκη πλημμυρίζει τις αισθήσεις σου

κι αέρινες ανάσες

σου τραγουδούν θαλασσοπόρφυρα ψιθυρίσματα.

Μονοπάτια υδάτινα σφραγίζει η Σελήνη πάνω στο ξάστερο νερό.

Στο κύμα χαρίζω τα κεκτημένα μου, 

πόδια γυμνά να παίζουν με το χάδι της Θάλασσας.

Το ύφασμα χωρίζεται από το κορμί κι ένα γίνεται με την χρυσή άμμο.

Υγρή, 

γυμνή σιωπή

μας τυλίγει.

Την αλήθεια του πόθου σου αντικρύζω κατάσαρκα.

Κι όσο δική σου είμαι, Θάλασσα να κολυμπάς βαθιά μέσα της

κι όσο δικός μου είσαι,Θαλασσοκράτορας με ανάσα δροσοφόρο

στον λαιμό σου περνώ βότσαλα και κοχύλια

και γίνομαι άφθαρτος Ωκεανός,

σεληνοφώτιστος,

πορφυρή φλόγα που σε κατακαίει.

Κουβανέζικο καπνό στο φιλί σου μυρίζω

και ρούμι πικάντικο γεύομαι από τα χείλη σου.

Για την Σκιά της Σελάνας 

με την συντροφιά 

του Ορειχάλκινου Ανέμου 

από τον Almartino 

και το Ombre di Luna

Μια φορά και ένα γαλάζιο φεγγάρι

Υγρά παιγνίδια του Γαλάζιου περιμένουν τους δύο να γίνουν Ένα ... 

Μία φορά κι ένα Γαλάζιο Φεγγάρι

σε είδα στην άκρη της θάλασσας.

Δεν ήσουν ψευδαίσθηση, ούτε οπτασία.

Ήσουν Άνδρας

του μεταμεσονύκτιου γαλάζιου φέγγους Εραστής.

Έλα

Εραστή μου, 

έλα στο ιδιωτικό σύμπαν που έφτιαξα μόνο για σένα,

έλα 

και θα σου δώσω 

Πάθος που δεν γνωρίζει τέλος,

έλα 

και θα μεταμορφωθώ 

σε Σάρκα πυρωμένη που όρια δεν γνωρίζει,

έλα 

για να τρελάνεις 

όλες εκείνες τις Αισθήσεις που μένουν ακυρίευτες από κάθε λογική,

έλα 

και θα σε πείσω 

πως οι ιδιότροπες Πύλες μου ανοίγουν φιλήδονα μόνο από το κορμί σου.

Η Σελήνη στα μάτια σου απόψε. 

Βαθύ Γαλάζιο βυθισμένο σε βλέμμα που κατακτά την Ύπαρξη.

Δεν υπάρχει ακοή,

δεν υπάρχει όσφρηση,

δεν υπάρχει γεύση.

Υπάρχει μόνο αφή.

Αγγίζω την σάρκα σου

σκληρή και παλλόμενη. 

Γεμίζεις τον κόσμο των ονείρων μου

 μα ένα κύμα έρχεται για να τα πάρει μακριά. 

Δεν φοβάμαι.  

Είσαι εδώ να μου τα φέρεις πάλι πίσω. 

Καιόμενο πόθο προσφέρεις

φλεγόμενο πάθος σου δίνω

και η Γαλάζια Σελήνη

σκεπάζει την γύμνια μας με λάμψη. 

Σε καλώ

φωνάζω να ακούσεις τις απαιτήσεις μου,

ικετεύω να δείξεις άκρατο πόθο, 

καίγομαι να υποταχθώ μόνο σε σένα.

Αγκάλιασέ με ...

άσε με να γευτώ την αλμύρα της σάρκας σου.

Σφραγίδα θα βάλω πάνω σου, υγρό παράφορο σημάδι.

Τίποτα δεν μου χαρίστηκε, ποτέ. Μονάχα Εσύ.  

Ξόρκι γαλάζιο ψιθυρίζω να ενωθείς ξανά με την Ολότητά μου.

Μονάχα Εσύ ακούς του κορμιού μου το Κάλεσμα.  

Μία μεγάλη νύχτα μας προσμένει 

να βυθιστούμε στα γαλάζια δίχτυα της 

και να μην της ξεφύγουμε ποτέ ...

               © 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Find Me Under The Moonlight

 

Το Δένδρο του Ιδέναι

Γίνομαι Πυρ και σε καίω φιλήδονα.

 

Φλόγες απόλαυσης ανάβουν στο σώμα,
εύφλεκτος πόθος που αθώο αυτουργό αναζητά ένοχα για να εξαπλωθεί.

Πρώτη Φύση Αήρ και με έκσταση σε αγγίζω.

Φύσημα επικίνδυνο που την φλόγα εξάπτει και λάγνα χαϊδεύει του μηρούς,

ξέρεις,

εκεί,

στο κέντρο του Σύμπαντος που μου ανήκει,

εκεί που ανεκτίμητα αναδύεται το Δένδρο του Ιδέναι,

το ιερό Άβατον που παλλόμενα στην σάρκα μου βυθίζεται,

το Δένδρο του Ιδέναι.

 

Προτού το τελευταίο δευτερόλεπτο χαθεί και πριν Αιωνιότητα γίνει σε Ύδωρ εξελίσσομαι και σε καθαίρω

μα

αμόλυντος δεν είσαι, παρά μονάχα στη Ψυχή. Στην σάρκα σε θέλω ανήθικο.

Υγρή ηδονή κυλάει στον λαιμό σου

δροσίζοντας τις φλόγες που εξαπέλυσα με την δριμύτητα της άγριας καταιγίδας.
 

Σε γόνιμο έδαφος μεταμορφώνομαι και τότε με βαπτίζεις Γαία.

Σπόρο πολύτιμο χαρίζεις και σου γεννώ την Φαντασία.

Κι εκείνες τις ναρκωμένες ώρες

νιώθω Θεά γιατί ο Αιθέρας είναι αυτός που ντύνει τις οικίες των Αθανάτων.

Μέσα και έξω.
Ο Κύκλος κλείνει 
και παίρνει την μορφή του Ουροβόρου.
Ο Όφις θα αναγεννηθεί
το ίδιο κι εγώ
το ίδιο κι εσύ
 και με σάρκα αναγεννημένη, πρωτόφαντη
αλχημικά θα επιστρέψεις πάλι σε μένα,
κυκλώνοντας την Ύπαρξή μου με την Ολότητα 
ενώνοντας την Ύπαρξή μου με την ιερότητα του Πέντε.  

 © 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Find Me Under The Moonlight

 

Ασημένια λάβα

Γεύσου το φιλί

που το μαρτύριο της τρεμάμενης ηδονής

υπομένει με λαχτάρα.

Γίνε ηφαίστειο

και κάψε με

κάψε με για να καείς.

Γίνε μάγμα, 

μάγμα κρυστάλλινο,
καυτό,

γίνε

λάβα επώδυνης μεγαλοπρέπειας,

να με κυκλώσεις

και να με παρασύρεις σε θάνατο

που δεν γνωρίζει ανάσταση.

Ξέρεις ...

δεν υπάρχει έρωτας που να ανυψώνει μόνο τις αισθήσεις

{ ... ζήτα τον έρωτα που είναι τιμή για την ψυχή ... }

Χίλιοι και ένας θάνατοι

όλοι μικροί,

όλοι μοναδικοί,

όλοι δικοί σου και δικοί μου.

Πεθαίνω λοιπόν,

χίλιες φορές πεθαίνω μαζί σου.

Θεά δεν είμαι κι ούτε θα γίνω,

μα σαν θεότητα λατρεύομαι από σένα.

Στον άχρονο χρόνο,

στην ώρα που δεν σαλεύει,

στην σελήνη που γίνεται υγρή,

στην λάβα που κλείνει όλους τους δρόμους,

στο μεταμεσονύκτιο κάλεσμα του ανέγγιχτου πόθου,

όρκο θα δώσω

με μάρτυρες το ασήμι μου και τον χρυσό σου.

Να μην τολμήσω να αναπνεύσω ελεύθερη πνοή

αν δεν αφήσω τον υγρό χρυσό της λάβας σου να κυλήσει

μέσα στις άπληστες φλέβες μου

 { ... μαζί με σένα ...}

Θρόισμα σάρκας ακούγεται απαλά και μας ξυπνά.

Λάβα και ασήμι,
σελήνη και ηφαίστειο.

Δεν ξέρω τί είμαι

δεν ξέρω τί θα γίνω.

Θεά όμως δεν είμαι κι ούτε ποτέ θα γίνω,

ακόμα κι αν σαν θεότητα λατρεύομαι από σένα.

Δεν είμαι θεά ...
μα λατρεύομαι από σένα ...

© 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Find Me Under The Moonlight

06/12/2013

 

Η Νύχτα της Άφθαρτης Πέτρας και του Γαλάζιου Νερού

Μεταξύ Ουρανού και Γης το αντάμωμα.
Μεταξύ Θάλασσας και Ουρανού το χάδι.
Χέρια σκληρά διαβαίνουν τα πελάγη του κορμιού.
Νύχτα υγρή, νοτισμένη από αρμύρα.

Με αφροπόρφυρο βελούδο με σκεπάζεις,

να μην κρυώσω, να μην φοβηθώ όταν

το κύμα σταθεί απέναντι για να με διεκδικήσει.

Θα με ακολουθήσεις; 

Ένας βυθός μας περιμένει,
γυμνοί να κολυμπήσουμε στα ύδατά του, να κουραστούμε και
να ξαποστάσουμε σε κοραλλοσκεπασμένα βράχια, 
αντικρίζοντας πάνω,

ψηλά,

πέρα απ' το διάφανο νερό, την ζωντανή στίλβη των άστρων. 

Θα με ακολουθήσεις;

Θνητός στον δρόμο της αθανασίας μου,

αθάνατη στον δρόμο της θνητότητάς σου. 

Επώδυνο τίμημα, μα άλλωστε τίποτα ποτέ δεν μας χαρίστηκε. 

Είμαι Γυναίκα φτιαγμένη από Νερό 
και είσαι Άνδρας πλασμένος από Πέτρα.

Θα με ακολουθήσεις;

Θα πολεμήσεις με το ανίκητο κύμα;

Θα με αφήσεις να δείξω τον δρόμο σου 
που οδηγεί στο γαλάζιο νερό;

Φοβάσαι. Φοβάσαι πως όταν η νύχτα αναπόφευκτα τελειώσει, 

το κύμα θα χριστεί νικητής.
Υγραίνω τα χείλη σου για να σε ηρεμήσω.

Το σώμα μου είναι Ύδωρ,

είναι Σταγόνα,

είναι Κύμα,

είναι Θάλασσα,

είναι Ωκεανός

και μέσα από υδάτινες σκιές που αιώνες με καλωσορίζουν 

θα βρω τον δρόμο και θα σε ανεβάσω εκεί 
απ' όπου σε σαγήνευσα. 

Εκεί που τελειώνει το νερό και αρχίζει 
της άμμου το Βασίλειο.

Ασήμι αστροφώτιστο θα κλείσω στο χέρι σου,
δώρο πολύτιμο για τις στιγμές της μοναξιάς σου.

Θνητός στον δρόμο της αθανασίας μου,

αθάνατη στον δρόμο της θνητότητάς σου,
και μεταξύ Ουρανού και Γης θα γίνει το αντάμωμα.

Μεταξύ Θάλασσας και Ουρανού θα δοθεί το χάδι.

Πάνω στο δέρμα θα χαράξει μονοπάτια το άχραντο χάδι σου,
πόθου κορμί θα διαβεί τα πελάγη μου.
Νύχτα υγρή, νοτισμένη με αρμύρα.

Με αφροπόρφυρο βελούδο σε σκεπάζω,

να μην κρυώσεις, να μην φοβηθείς όταν

το κύμα σταθεί απέναντι για να με διεκδικήσει.

Μα μην φοβάσαι άλλο πια. Νικήθηκα.

Του άχρονου βυθού μου το Σύμπαν
αποκρυπτογράφησες. 

Γίνε Ιχνηλάτης και αναζήτησέ με

© 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~Ψάξε Με Κάτω Από Το Σεληνόφως

Ψάξε Με Κάτω Από Το Σεληνόφως

Ο λύκος...
Ψάξε με κάτω  από το Σεληνόφως,
έστω κι αν απόψε είμαι εγώ η Κυνηγός ...

Θα με βρεις στην απόκοσμη Σκιά,

στο λιγοστό Φως που καθώς νικιέται 
απ' την απύθμενη Νύχτα

ταξιδεύει κι απ' τη Σκέψη σου πιο γρήγορα.

 Μην απορήσεις  
αν πολυπόθητα με νιώσεις ήδη μέσα σου 

προτού σ' αγγίξω.  

Μη φοβηθείς 
που πρωτόγνωρα το επιθυμείς όσο τίποτα άλλο.

Ονείρου Άρωμα θα αισθανθείς να σε κυκλώνει επικίνδυνα

όταν απ' του Χρόνου τις εύθραυστες Σκιές 

θ' αναδυθεί του Πεπρωμένου η Μνήμη.

Αυτό που η Ψυχή γνωρίζει και το Σώμα επιθυμεί, 
σε τρομάζει,

μα ανάγκη το 'χεις ακόμη και για ν' ανασάνεις,

σε μια μονάχα σιωπηλή Στιγμή 
που όσο όλη σου η Ζωή διαρκεί.

Σ' αυτή τη σιωπηλή Στιγμή

θα Ζήσεις 

ανυπότακτα

ασυγκράτητα

απαιτητικά

όλα όσα Ποθείς.

Αντάμωμα πρωτόγονης Σαγήνης θα δέσει τη Σάρκα σου 

όταν γευθείς την Αθανασία απ' τα παλλόμενα χείλη μου. 
Τίποτα δεν θα 'ναι ίδιο στο κορμί σου πια.

Στα Υγρά Παιχνίδια που γνωρίζει η Σάρκα σου,
είμαι μαζί σου.
Στον Χορό της Ηδονής που ενώνεται με τον Πόνο,

είμαι μαζί σου.
Στη Διεγερτική Γεύση που αφήνει κάθε σου Κύτταρο,
είμαι μαζί σου.
Στον Εκκωφαντικό Ψίθυρο που γεννά κάθε Επιθυμία σου,
είμαι μαζί σου.
Στη Βασανιστική Λαχτάρα που αναδύεται σφόδρα από μέσα σου
ώστε να ζήσεις
ξανά και ξανά και ξανά
την Ηδονή
όσο μπορείς να την αντέξεις
είμαι μαζί σου. 
Είμαι μέσα σου, παντού και πάντα. 

Είμαι η αινιγματική Αρχή, είσαι το ανείπωτο Τέλος
κι ανάμεσά μας ανασαίνει η Σελήνη.

Κι αφού η Σελήνη γίνει υγρή 

και με πολύτιμο Ασήμι τις φλέβες σου γεμίσει, 
θα μεταμορφωθείς σε Κίνδυνο Θανάτου 

όταν στο αίμα σου κυλήσω κι εγώ.
Και Χάραγμα θα γίνω κοφτερό,
ώσπου με τη φλεγόμενη Σάρκα σου θα σμίξω

και θα χαράξω της Μοίρας σου το δαιδαλώδες Μονοπάτι.

Σημάδια θ' αφήσω πάνω σου
Σημάδια θ' αφήσεις μέσα μου

Σφραγίδες που θ' αποτυπώσουν Ίχνη ερωτικά κι αχνά 

στη στολισμένη με πολύτιμη μελάνη Επιδερμίδα,
σε σάρκινα εκατοστά 

που τα κρατούσες μυστικά,

πιο μυστικά κι από την πιο απόκρυφή σου Σκέψη.

Αιώνιοι Οιωνοί της Νύχτας εκείνης
όπου κάτω από το Σεληνόφως μ' έψαξες,
έστω κι αν ήμουν εγώ η Κυνηγός ...

Για τον λύκο...

I don't want to sleep
i want to dive into you

© 2013 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~Ψάξε Με Κάτω Από Το Σεληνόφως

Theme Music chosen by K. Harl.
{ για τον Ellis H. & την L. L. }