20.12.11

Έμπονυ Βάργκας १ Νυχτερινοί Ψίθυροι



Η Έμπονυ Βάργκας είναι πουθενά και παντού.

Αόρατη από τους περισσότερους, αλλά τόσο κοντά σε αυτούς.

Έχει μνήμες, έχει ιστορία, έχει παρελθόν. Όπως όλοι.

Είναι μια αριστοκρατική, γοητευτική φιγούρα του σκότους που ξέρει να κρύβεται καλά,

καθώς η αγέρωχη σκιά της, βρίσκει πάντα τον τρόπο να σκαρφαλώνει

στους τοίχους του δικού μας θνητού κόσμου.


Έμπονυ Βάργκας
Νυχτερινοί Ψίθυροι
Έρχεται τον Απρίλιο από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Ακολουθεί μία πρώτη γνωριμία μαζί της.


Ένιωσε την σπονδυλική του στήλη να ανατριχιάζει από το κρύο και αυτό ήταν αρκετά παράξενο, μιας και στο όνειρό του έβλεπε πως βρισκόταν χαμένος σε κάποια άνυδρη, αφιλόξενη έρημο. Οι άνθρωποι κάποιες φορές όμως ονειρεύονται περίεργα όνειρα και αυτό το όνειρο ήταν πολύ παράξενο.
Το κρύο δυνάμωσε, μα συνέχισε να κοιμάται, μην δίνοντας καμία σημασία στο υποσυνείδητό του που του έλεγε να σηκωθεί και να πάρει την κουβέρτα, που σίγουρα τα πόδια του θα είχαν πετάξει κάτω από το κρεβάτι, για να σκεπαστεί.
Από την άλλη, δεν ήθελε να ξυπνήσει από την ημι-συνειδητή αυτή νάρκη, σίγουρα με πιασμένη την ανάσα και με την φευγαλέα, μα απατηλή ωστόσο, εντύπωση βαθιά αποτυπωμένη στο μυαλό του, πως τόση ώρα δεν ήταν μόνος μέσα στο δωμάτιο.
Έτσι, συνέχισε ηθελημένα να τρέμει από την επώδυνη αυτή δροσιά, περπατώντας παράλληλα κάτω από μία καυτή, κίτρινη, τεράστια σφαίρα σε μία άγνωστη έρημο, χαμένος μέσα στα σκονισμένα σταυροδρόμια του κοιμισμένου του εγκεφάλου, κυνηγημένος από μία άγνωστη θανάσιμη μορφή, που όσο κι αν την ήθελε κοντά του ελκυόμενος από έναν μαγνήτη απερίγραπτης άκρατης λαγνείας, το ένστικτό του ούρλιαζε να μείνει μακριά της.
Θανάσιμος τρόμος και γλυκιά ηδυπάθεια μαζί. Πράγματι, ήταν ένα πολύ παράξενο όνειρο.
Το ελαφρύ θρόισμα που άκουσε, τον έκανε να αφήσει έναν ήχο παρόμοιο με ερωτικό βογκητό, μα παρόλα αυτά, δεν έκανε την κίνηση να σηκωθεί. Και ήταν τόσο τυχερός για αυτό, γιατί δύο μέτρα μακριά του βρισκόταν ένα πλάσμα που με κάθε βεβαιότητα, είχε δει μόνο στις κινηματογραφικές ταινίες.
Ένα πλάσμα της νύχτας με ψυχή γεμάτη από πηχτό, κατάμαυρο σκοτάδι.
Φορούσε ένα κόκκινο, δερμάτινο παντελόνι που αγκάλιαζε σφιχτά τα γυμνασμένα, μακριά του πόδια. Πάνω από το αδύνατο και ευλύγιστο κορμί του, είχε ρίξει μία μακριά κάπα ίδιου χρώματος και υφάσματος που γυάλιζε από την λάμπα του δημοτικού φωτισμού που έριχνε αχνά το κίτρινο φως μέσα στο δωμάτιο, διαπερνώντας τις λεπτές, άσπρες κουρτίνες του παράθυρου, οι οποίες πήγαιναν ανάλαφρα πέρα δώθε από το απαλό αεράκι που φυσούσε.
Το πλάσμα έκανε λίγα βήματα να τον ζυγώσει και μόλις τον είδε να τρέμει, έπιασε την πεσμένη στο ξύλινο πάτωμα κουβέρτα και την κράτησε στα μακριά, λευκόχρωμα χέρια του με τα περιποιημένα, κόκκινα νύχια.
Δεν χρειαζόταν να την μυρίσει. Αυτός ο άντρας είχε ποτίσει ολόκληρο τον χώρο με την προσωπική του μυρωδιά που ήταν αδύνατο να προσποιηθεί, σαν κάποια ερωτευμένη ηρωίδα ενός φτηνού ρομαντικού βιβλίου, πως έφερνε το ύφασμα στην μύτη και ρουφούσε άπληστα το άρωμα του αντικειμένου της λατρείας της. Το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει με απληστία, ήταν να πίνει την ίδια την ζωή, παρατείνοντας απλά την δική της απέθαντη ύπαρξη.
Συνέχισε να κρατάει την πράσινη κουβέρτα και περίμενε υπομονετικά. Ο κοιμισμένος άντρας έβλεπε κάποιο όνειρο, μπορούσε να δει τα κλειστά μάτια του να κινούνται με γρήγορους ρυθμούς, σημάδι πως το όνειρό του πρέπει να είχε μεγάλη αγωνία. Κρύωνε κι όμως ήταν λουσμένος στον ιδρώτα. Πυρετό δεν είχε σίγουρα, μα από την άλλη, συμπεριφερόταν λες και η θερμοκρασία του είχε ξεπεράσει τους 100 βαθμούς της κλίμακας Φαρενάιτ.
Ξαφνικά, ο άντρας τινάχτηκε και εκείνη, χωρίς να το θέλει, θυμήθηκε. Θυμήθηκε τις φορές εκείνες που ξάπλωνε και λίγο προτού παραδοθεί στον αδελφό του Μορφέα, ένιωθε να πέφτει από έναν ουρανοξύστη εκατό ορόφων και λίγο προτού σκάσει στο έδαφος, με άσχημες μάλλον συνέπειες, τιναζόταν απότομα, έντρομη από αυτό το συναίσθημα. Και έπειτα, παραδινόταν ξανά στον ύπνο.


Ρεν Στράλιν...

Δεν πρόλαβε να σκεφτεί το όνομα του άντρα που βρισκόταν αιχμάλωτος μέσα σε ένα όνειρο και τα πόδια της κινήθηκαν σαν από μόνα τους. Ήταν λες και οι δύο αυτές λέξεις έβαλαν τροχούς κάτω από τις δερμάτινες μπότες και τα πόδια κύλησαν αργά και αθόρυβα προς το μέρος του.
Το ίδιο αργά, σήκωσε το πάλλευκο χέρι και έκανε πέρα μία ιδρωμένη τούφα από το πρόσωπό του. Ο Ρεν δεν κατάλαβε τίποτα και συνέχιζε να κοιμάται, σκεπασμένος μέχρι τον λαιμό με αυτό το απαίσιο κάτασπρο σεντόνι που της θύμιζε σεντόνι νεκροτομείου.
Το κρύο χέρι άγγιξε το γεμάτο βαθιές χαρακώσεις καυτό μέτωπο, προσπαθώντας να του μεταφέρει λίγη από την παγωμένη ψυχραιμία που το διέκρινε, χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. Οι κλειστές κόγχες συνέχιζαν να κινούνται σαν δαιμονισμένες, σημάδι πως το όνειρο του Ρεν γινόταν όλο και πιο αγωνιώδες.
Άθελά της πάλι, έφερε στο μυαλό της τους στίχους από ένα τραγούδι που είχε ακούσει στο κλαμπ του Ντικέϊντ Ντράχεν, το απαγορευμένο για τους θνητούς ''Νοσφερότικ'' :



COLD, SO COLD, WE'RE SO COLD


Και πράγματι, το κρύο είχε εγκατασταθεί μέσα στο κορμί της και ποτέ ξανά δεν θα ένιωθε την θέρμη του αίματος να τρέχει με ταχύτητα μέσα στις φλέβες, ζεσταίνοντας έτσι το σώμα της. Ήταν και θα παρέμενε ένα κρύο, ψυχρό πλάσμα που κρυβόταν πίσω από τις σκιές των άλλων και χωνόταν ανενόχλητα, και με κάποια διαστροφή τις περισσότερες φορές, μέσα στα όνειρα και τους εφιάλτες τους.
Μα ο Ρεν τα είχε αλλάξει όλα. Ο
Ρεν ήταν ο γιος του Ξαβιέ. Και ο Ξαβιέ ήταν ο πατέρας που ποτέ της δεν γνώρισε. Και ήταν σαν κι εκείνη. Ένα σαγηνευτικό πλάσμα της νύχτας. Ένας βρυκόλακας. Και ο Ρεν έπρεπε επιτέλους να μάθει.


As vrea sa te...*

Δεν πρόλαβε να αποτελειώσει την σκέψη της και η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα. Τα πορφυρά, παγωμένα χείλη άγγιξαν τρυφερά τα δικά του. Έμειναν εκεί, ενωμένα για κάτι περισσότερο από ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο, ώσπου ξαφνικά το μετάνιωσε.
Αν ξυπνούσε; Τί στο καλό θα έκανε αν ο Ρεν ξυπνούσε και την έβλεπε να στέκεται από πάνω του; Μέσα στο σπίτι του; Κλέφτης των χειλιών του μέσα στην ίδια του κρεβατοκάμαρα;
Με μία αστραπιαία κίνηση, έκανε στροφή πετώντας ταυτόχρονα πάνω στο σώμα του κοιμισμένου άντρα την κουβέρτα και βγήκε βιαστικά έξω από το ανοιχτό παράθυρο, αφήνοντας πίσω της τον Ρεν να πολεμάει τους δικούς του δαίμονες.


*Θέλω να σε φιλήσω {Μολδ.}
Για να δείτε το βίντεο πατήστε εδώ για προβολή μέσω του μπλογκ ή εδώ μέσω You Tube.


© 2011 Κωνσταντίνα Λαψάτη





21 σχόλια:

  1. Είναι τιμή μου που έχω διαβάσει ένα μεγάλο μέρος αυτού του έργου! Έχω όμως πολύ αγωνία για το ποιο θα είναι το τέλος του, μα κ η συνέχειά του στο επόμενο βιβλίο!
    Με το καλό να το κρατήσουμε στα χέρια μας κ να είναι καλοτάξιδο!
    Καλή συνέχεια στο έργο σου κοπέλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς21/12/11 9:53 μ.μ.

    Κάθε ποὺ ἀράδες γραφῆς συναντῶ ἰδικὲς σου ,
    ἀρνεῖται ἡ ποίησις νὰ πλαγιάσῃ μαζὶ μου !..

    Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
    Ἔλλην
    21-12-2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το ότι το διάβασες, ακόμα κι αν είχες τόσα να κάνεις, αυτό σημαίνει πολλά για εμένα.
    Εύχομαι να κρατήσω και εγώ στα χέρια μου το δικό σου Έργο Τέχνης - και το αποκαλώ έτσι, γιατί σε έχω διαβάσει και ξέρω πως το βιβλίο που ετοιμάζεις, αλλά και τα επόμενα που θα έρθουν με το καλό, θα είναι αριστουργήματα. Έχεις έναν τρόπο μοναδικό, το έχω αναφέρει ξανά και περιμένω πώς και πώς να το τελειώσεις! Είναι και ένα θέμα που για εμένα είναι πολύ δύσκολο και έτσι δεν μπορώ να μην σε θαυμάζω διπλά για αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Δημήτρη, η ψυχή σου πάλι μίλησε !
    Σε ευχαριστώ κι εγώ μέσα από την δική μου,
    που είσαι εδώ - ακόμα κι όταν είσαι εκεί - για να μου δώσεις τις ανεκτίμητες συμβουλές σου,
    για να με στηρίξεις,
    για να με τιμήσεις με την Ποίησή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς21/12/11 10:16 μ.μ.

    Καὶ ἡ μουσικὴ σου ἀπίστευτη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το παινεύομαι, το ξέρω, αλλά πράγματι, είναι κομματάρες !
    Δύο ώρες τα έψαχνα και όταν τελειώσα και πατάω αποθήκευση για να πάρω τον κωδικό να τα αναρτήσω εδώ, ξαφνικά! κόβεται η σύνδεση του διαδικτύου μου ! Αλλά ευτυχώς που είμαι ευλογημένη με τεράστια υπομονή και πατώντας μπρος-πίσω τα βελάκια, να σου πω ακριβώς ούτε κατάλαβα τί έκανα- περίμενα και λίγη ώρα μπας και επανέλθει το σήμα και έβγαλε ξανά τα τραγούδια, ώσπου κατάφερα να τα αποθηκεύσω.
    Δίδαγμα: χρειάζομαι επειγόντως άλλη σύνδεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έμπονυ!!!!!!!!!Την περιμένω με ανυπομονησία!!!!! Με τρέλα! Να πιάσω το βιβλίο στα χέρια μου, να μυρίσω τα φύλλα, να διαβάσω κάθε του λέξη! Λατρεύω την ιστορία και ξέρω τί κρύβεις ταλαντούχο μου πίσω κάτω απο το γραπτό σου! Μαγεία!!!!!!!!!!! Επίσης...γράφεεεεεεεεεε το νούμερο 2!Άντε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι έτσι θα γίνει Γωγώ !
      Σε ευχαριστώ που με βοηθάς κι εσύ !!
      Τί άλλο να πω, το ευχαριστώ είναι λίγο.

      Διαγραφή
  8. Το 'ευχαριστώ' είναι λίγο και για εμένα! Πόσες φορές δε μου έχεις δώσει ιδέα,βοήθεια, δεν προβληματιστήκαμε μαζί; Είσαι θησαυρός! Και στη συγγραφή και στον χαρακτήρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΟ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ.ΑΝΥΠΟΜΩΝΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ Ε Μ Π Ο Ν Υ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΟΒΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΤΑΛΕΝΤΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου αρέσει και που ανυπομονείς να βγει και η Έμπονυ ! Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, με στηρίζουν και μου δίνουν αισιοδοξία και δύναμη για τα επόμενα βιβλία που έρχονται!

      Διαγραφή
  10. Aπο οσα ειδα στο πολυ ωραιο βιντεο κι απο οσα διαβασα πρεπει να ειναι κ
    αταπληκτικο βιβλιο!!!!
    Συγχαρητηρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Χρύσα, μέσα από την καρδιά μου!!!
      Χαίρομαι που με ένα βίντεο και ένα μικρό απόσπασμα, κατάφερα να σε φέρω πιο κοντά στον κόσμο της αγαπημένης μου Έμπονυ :)

      {μην σου φανει περιεργο που ξαναγραφω το σχολιο, απλά δεν εμφανιζονται οι φωτογραφιες και αναγκαστικά, τις περναω ξανά για να τις δεχτει, το ιδιο ισχυει και για μερικες απο τις απαντησεις μου σε σχολια}

      Διαγραφή
  11. Ανώνυμος25/5/12 8:36 π.μ.

    diabasa to prwto biblio kai prepei na pw oti einai fobero ,uperoxo !!!!!!!!!!!!!!!
    anupomono gia to deutero elpizw na bgei suntoma !!!!!!!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το ελπίζω, μιας και είναι έτοιμο και περιμένει κάποιες διορθώσεις !!!
      Πόσο χαίρομαι που σου άρεσε !!!!!

      Διαγραφή
  12. Κωνσταντινα ενα καλο παραμυθι παντα ειναι ανεκτιμητο, ποτε δεν θα υπαρχουν αρκετα οσα κι αν γραφτουν με το ιδιο θεμα, μου αρεσε η ηρωιδα σου, ο τροπος σκεψης της και οι σχεσεις μεταξυ των αλλων προσωπων, εχεις δημιουργησει μια πολυ ομορφη παρεα, θα περιμενω το επομενο. Το ξερεις πως γραφεις κινηματογραφικα; σαν να απολαμβανω μια εξαιρετικα ζωντανη ταινια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω μαζί σου Σοφία, αισθάνομαι πως ποτέ δεν θα μπορούσα να γράψω με διαφορετικό τρόπο, παρά μόνο με κινηματογραφικό, έτσι ακριβώς όπως το θέτεις. Χαίρομαι που το απόλαυσες τόσο ζωντανά, αυτό άλλωστε είναι που επιθυμώ, όχι να γράψω απλά ένα βιβλίο για να λέω ότι έγραψα ένα βιβλίο, αλλά μέσα από τις σελίδες του να καταφέρω να παρασύρω τον αναγνώστη και να τον κάνω να ζήσει μαζί με τους ήρωες, να τον κάνω κι εκείνον ήρωα.
      Σε ευχαριστώ !!!

      Διαγραφή
  13. Ανώνυμος8/7/12 3:04 μ.μ.

    Mou to ekanan dwro gia ta gene8lia mou kai omologw pws stin arxh otan to eida fovi8hka.ellhnida kai fantastikh logotexnia den paizei kai poly kala alla ekana la8os!!to vivlio einai ekplhktika grammeno, enivw8a les kai evlepa tainia.mou ekane entypwsh h xrhsh twn vavylwniakwn 8ewn kai oles oi leptomereies gia ta rouxa ths kai ta akriva gousta ths poy den me kourasan ka8olou, ola edesan teleia.ki afto to telos........ ti htan ki afto?H Ebony einai yperoxh hrwida poy den thn ksexnas!Perimenw ton epomeno tomo kai den 8elw na arghsei me tipota!!pote peripou 8a bgei?8a yparksei kai synexeia?ginete na mpei ena mikro apospasma na dw ti allo mas perimenei?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα ! Σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες τις εντυπώσεις σου για την Έμπονυ και χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!!! Όσον αφορά τον δεύτερο τόμο, δεν γνωρίζω ακόμα πότε θα κυκλοφορήσει, αυτές τις μέρες βρίσκομαι στις διορθώσεις και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα αργήσει !!!!!
      Όπως και να έχει, θα ενημερώσω για την μελλοντική κυκλοφορία.
      Το έχω σκεφτεί αυτό που προτείνεις, απλά δεν ξέρω ποιο απόσπασμα ακόμα να αναρτήσω το οποίο όμως να είναι και διορθωμένο -:)
      Το βίντεοκλιπ πάντως, είναι έτοιμο και σε λίγο καιρό θα αναρτηθεί κι αυτό στο You Tube !
      Σε ευχαριστώ και πάλι !!!

      Διαγραφή
  14. Ανώνυμος27/12/12 4:23 μ.μ.

    Οι Νυχτερινοι ψιθυροι ειναι ενα βιβλιο το οποιο με μαγεψε και με απορροφησε ολοκληρωτικα με την ολο μυστηριο ιστορια του! Δεν μπορω να ξεχασω ποσο ενθουσιασμενη ενιωθα οταν το διαβαζα!Περιμενω με ανυπομονισια και τη συνεχεια! Πες μου οτι 8α το εχω στα χερια μου συντομα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή φίλη, το χειρόγραφο βρίσκεται ήδη στον εκδοτικό οίκο αλλά δεν γνωρίζω πότε ακριβώς θα βγει ο δεύτερος τόμος. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα ενημερώσω είτε μέσω του ιστολογίου είτε μέσω της προσωπικής μου σελίδας στο Facebook.
      Σε ευχαριστώ !!!

      Διαγραφή

SEARCH FORM

Constance Lapsati - Author